Van Rantepao naar Tentena

Jakarta, 4 maart 2013

Van Rantepao naar Tentena

zondag, 17 februari 2013

Afspraak: 06.30 ontbijt - vertrek 07.00 uur

Maar ja dit is Indonesië ......

Ontbijtje was nog niet klaar, ff wachten.....

Kwam uiteindelijk wel....

Ondertussen kwam Enos aanschuiven om nog even gedag te zeggen..... Heel leuk om hem nog even te zien.

Mr. Tan, zoals gebruikelijk ruim op tijd, kwam aanzetten met de telefoon......

Dodo aan de lijn....Oooh is Enos here? Give him on the phone....

Helaas celebrities er is een brug verdwenen ongeveer 10 km voor Pendolo...

Andere route was het advies van Dodo....

Advies Enos: gewoon gaan, brug was waarschijnlijk alweer begaanbaar en alternatieve route was volgens hem slecht en heel lang........

Dus dit advies maar opgevolgd in vol vertrouwen. We zouden wel zien hoe ver we kwamen.....

De rit eindigde uiteindelijk dan ook vóór de verdwenen brug......

Grote landverschuiving, brug volledig foetsie, alternatieve wegen G É É N....

Resultaat: of door de modder c.q. drijfzand naar de overzijde of retour richting Rantepao.....

En route hadden we inmiddels kennis gemaakt met 2 andere Nederlandse koppels, welke dezelfde route reden. We hebben gezellig geluncht met Jan en Henk. Hen kwamen we ook weer tegen wachtend in de file voor de brug.

Een en al hectiek aan beide zijden van de 'brug'. Er bleek een grote landverschuiving van wel één kilometer te zijn geweest.

De chauffeur van Jan en Henk besloot hierop om terug te gaan richting Wotu en daar te overnachten. Het andere koppel was al eerder omgekeerd.

Wij moesten op mr. Markus wachten...... van ons hotel in Pendolo....

Hij zou ons op komen halen ........

Mr. Markus kwam en de rugzakken op de rug en handbagage mee, mr. Tan zijn tip gegeven voor de verleende diensten en service uiteraard en vervolgens langs alle trucks, busjes, mensen, inmiddels neergezette stalletjes met water en eten.........

en iedereen wilde met ons op de foto....... om vervolgens bij het kritieke punt te belanden..........................................

M I J N HEMEL!!!!! Eén grote baggertroep waar het water tussendoor stroomde....... drijfzand??? ...... een graafmachine was bezig om boomstammen neer te leggen, te verschuiven en opnieuw neer te leggen.....

Hier moesten we over- en doorheen.........

Niemand ging er overheen en wij zouden dit moeten doen ??????

Eén grote chaos en iedereeen stond ons uit te lachen, wilde op de foto, weten waar we vandaan kwamen en onze neuzen waren zeer interessant. Er werd zelfs met geld gewapperd als Lies even mee wilde de bosjes in.............

Ze wilden Marion (tegen betaling uiteraard) er wel overheen dragen......

Zie je het al gebeuren...... als enige toerist daar, iedereen staat je uit te lachen, niemand ging er over heen en wij dan wel?????

Resultaat.... RECHTSOMKEER terug naar de auto.....

Na telefonisch overleg met Dodo..... terug de berg af naar een 'goed hotel'....

Inmiddels was het 17.00 uur geweest en hadden we onze televisie uitzending gemist........ Daar ging onze celebrity status....... Jammer......

De terugrit duurde 2 uur en we werden gedropt bij een hotel in Sikumbang...

Buitenzijde zag er redelijk uit, de kamer nogal wat minder, maar we hadden wel airco.....

Totdat we naar de badkamer gingen....... De wastafel was niet aangesloten op de afvoer en het water liep over onze voeten bij het handen wassen.......

Douchen konden we ook vergeten......

Uiteindelijk met onze kleren aan op bed gaan liggen met onze eigen sarong als laken. Eten hebben we maar laten zitten en water verkochten ze niet. Dit hebben we langs de weg gekocht. Konden we in ieder geval soep, thee en koffie maken......

Erg handig dat we selfsupporting zijn, dit komt zeer regelmatig van pas.....

Maandag, 18 februari 2013

Om 06.30 konden we nasi voor ontbijt krijgen, hebben het maar bij een kop thee gehouden.

Na telefonisch overleg zou de brug volgens Dodo weer open zijn ??? Er zouden zelfs auto's overheen gaan......

Vol goede moed in de herkansing ...... een rit van 2,5 uur bergopwaarts.

En ja hoor...... GEEN BRUG of iets dergelijks.....

Maar er stond een truck midden in de bagger vast en er passeerden nu mensen......

Dus broekspijpen omhoog, schoenen uit en door de blubber........

Ja je moet wat over hebben als je toch naar Tentena wilt ......

Nu wel afscheid genomen en een foto gemaakt met mr. Tan al giechelend en met alsnog een afscheidskus....

Overgestapt in een andere auto en op weg naar Pendolo aan het Posomeer.

Aangezien we niet gedineerd en ontbeten hadden, was een lunch wel een aardig vooruitzicht. Dus bij familie van mr. Markus gedropt om te eten. Helaas hadden ze geen kamar kecil of te wel toilet. Hop de auto in naar het hotel aan het meer om gebruik te kunnen maken van het toilet. Bleek het ongeveer 50 meter afstand te zijn......

Maar ja lopen vinden Indonesiërs nu eenmaal niks.....

Nog even met de voetjes in het meer gesprongen, kodak momentje en weer terug voor de inmiddels bereidde lunch. Deze smaakte ons voortreffelijk......

We zouden hier niet meer overnachten, maar gelijk doorrijden.

Mr. Markus bleef achter bij zijn hotel en de chauffeur bracht ons naar Tentena naar het Victory hotel.

Bij aankomst aldaar moesten we even slikken, wat was dit...... een garage, loods of iets dergelijks?????

Maar ok, auto uit en eerst de kamer bekijken.......

Deze viel alleszins mee en de douche bleek perfect en met warm water zelfs te zijn...... Toch nog wat luxe om de modder weg te spoelen......

We kregen een lekkere kop thee aangeboden en vervolgens kwam Doris, de eigenaresse van het hotel even praten over de geplande trip naar de Bada Vallei in het Lore Lindu Park.

Helaas hadden we onze buik vol van autorijden en wilden we graag wat rust en gewoon even niets. Na de aanblik van de jeep hadden we het gevoel dat we een goede keus maakten. Er zaten aardig wat gaten aan de onderzijde.....

Gelukkig snapte ze dit wel en dat we vooral eers even wilde bijkomen van de afgelopen 2 dagen.

Later bleek dat we aan de overzijde een Duitse toerist hadden, Bernhard, met heel veel reiservaring. Hij adviseerde ons om naar het toeristenbureau om de hoek te gaan. Hier werkte Johnny welke goed Engels sprak......

Hij kon van alles voor ons regelen......

Zo gezegd, zo gedaan...... De dames op pad naar het toeristenbureau.....

Het zag er zowaar heel netjes uit en Bernhard was daar inmiddels ook weer om te internetten. Johnny heel aardig en behulpzaam.......

We konden de volgende dag naar de waterval, de grotten en een heel mooi strand. Kosten 250.000 rupiah.

Als we de dag erna naar Ampana gebracht wilden worden dan kwam de totaalprijs uit op 700.000,-. Een aardige aanslag op het budget.....

Aangezien we echter al prijzen van 700.000 voor uitsluitend de trip naar Ampana hoorden, hebben we toch de deal maar gesloten. Een beetje luxe na alle ontberingen mocht wel.

Dinsdag 19 februari 2013

Maar wat hebben we een spijt gehad van Johnny...... himself pfffffffffff.

Hij ging de volgende dag wel met ons mee als gids......

Wij dachten nog ..... handig, hij spreekt Engels.......

Hij dacht er anders over..... handig 2 rijke toeristen, die kunnen wel het een en ander voor mij betalen.....

Allereerst stak hij 200.000 rupiah in eigen zak....

Vervolgens liet hij ons hun lunch betalen zonder enige vorm van overleg....

Daarbij had hij een oogje op Annelies en vond hij zichzelf helemaal geweldig..... Daar dachten WIJ ANDERS OVER......

Tevens vond hij dat hij wel een vakantie had verdiend en besloot om de volgende dag met ons mee te gaan naar Ampana en ..... naar de Togeans.... op onze kosten? Hoe moesten we dit nu weer oplossen op een nette manier?????

Bernhard had een goed advies voor ons...... Gewoon zeggen dat we geen gids nodig hadden of te wel gewoon OPZOUTEN........

Maar dat moesten we de volgende morgen nog wel ff mededelen natuurlijk........