Tentena - Ampana

Tentena, woensdag, 20 februari 2013

Na Doris verblijdt te hebben met de grote zwarte reistas (was een blok aan ons been namelijk), de extra overnachting afgerekend te hebben (met een gratis diner en korting op de kamerprijs!), wij op weg naar Johnny.......

Bij aankomst (een half uur te laat, de dames nemen de Indonesische gewoontes over) lag er al een rugzak in de auto.......

Of de dames lekker geslapen hadden en gedroomd over Johnny........ NOU JA..... NOU NEEEEEENNNNNNNNNNNNNNNNN

Eerst maar onze rugzakken in de auto......

Marion trok de stoute schoenen aan en deelde Johnny kort en duidelijk mede dat we geen gids nodig hadden en alleen zouden gaan. Deze boodschap kwam DUIDELIJK over: de rugzak werd uit de auto gegrist en Johnny droop af. We hebben hem niet meer gezien. M O O I, die waren we kwijt........Bedankt Bernhard voor je advies!

Met mijnheer Onnes op weg naar Ampana........ het eerste wat slijt in zijn auto is  ......... de claxon! We zijn nog doof......

Te pas en meer te onpas werd er luidruchtig getoeterd, iedereen moest maar aan de kant springen. Zelfs een klein geitje heeft hij geraakt.......

Bij de lunchstop kregen we wederom zijn rekening gepresenteerd! Hier hadden we echter geen zin in, aangezien we genoeg voor de trip betaalden. Vriendelijk verteld dat deze rekening niet van ons was en mijnheer Onnes koos eieren voor zijn geld en betaalde zijn lunch toch maar zelf.

In Ampana aangekomen, hadden we aangegeven dat we naar het Oasis Hotel wilden. Geen reactie....... Nogmaals.... en wederom geen reactie.....

Waar belandden we: bij Hotel Marina....... zijn vriend.......

Gelukkig waren deze eenvoudige cottages gelegen op het strand nou ja kiezelstrand. We konden wel een duik in de golven nemen.......ook heerlijk. De mandi moest eerst gerepareerd worden, douchekop was er niet, een wastafel ook niet, maar we hadden wel airco..... en een prachtig uitzicht over de zee............. Toch nog genieten.........

Echter daar hadden we geen Johnny, maar ........... Eddy!

Nu was Marion aan de beurt. Van de prachtige sunset heeft ze niet veel gezien....... want er moest gemasseerd worden.......

We moeten echt leren om met de botte bijl te gaan hakken. Dit is af en toe wel nodig!

's-Avonds via de computer van het hotel nog het Aston Cengkareng Hotel in Jakarta geregeld voor de laatste nacht en nog ff een kort verhaal op dit log, zodat iedereen weet dat alles ok is met de dames. Tevens Eddy nog even de ticket voor de vlucht van Gorontalo naar Jakarta laten printen. Hebben we dat tenminste ook geregeld.

Donderdag, 21 februari 2013

Om 9.00 uur de volgende morgen gingen we met de auto naar de haven waar de ferry naar Wakai en verder door naar Gorontalo vertrekt. Ook hier weer de gebruikelijke drukte van verkopers en stalletjes met drinken, eten en fruit. Waar moest je nu de tickets kopen???? Diverse grote gebouwen met overal veiligheidspersoneel en uiteindelijk bij het kleinste kioskje moesten we onze namen opgeven, leeftijd en betalen voor de tickets. De business class tickets waren 40.000,00 rupiah per persoon. Economy slechts 26.000,-, maar daar wordt volop gerookt en is dus niet aan te bevelen.

We zijn keurig met bagage en al afgeleverd in de business class door Eddy.

Klaar voor vertrek naar Wakai.......

Het werd 10.00 uur, 11.00 uur en 12.00 uur.....

Er werd iets omgeroepen in het Indonesisch, maar ja ..... wat?

Het werd 13.00 en 13.30 uur en er werd wederom een en ander omgeroepen. Wat?

Dat werd vanzelf duidelijk....... de boot zou niet vertrekken in verband met de weersomstandigheden op zee. Dus om 14.00 het schip verlaten en op zoek waar je je ticket in kon leveren.

Het verst verwijderde grote gebouw bleek het refund building te zijn.

Op het schip hadden we inmiddels kennis gemaakt met een Italiaans echtpaar wat al een aantal maanden aan het reizen was. Zij hadden overnacht in het Oasis Hotel in Ampana en volgens hen had je helemaal geen overlast van de karaoke, zoals iedereen beweerde, je had een westers toilet en een douche!

OK wij met zijn 4-en terug. Auto zou geregeld worden door een Indonesische knaap, ik geloof dat hij Angal heette, wederom een 'vriend'.

De chauffeur eiste 25.000 per persoon, doch het normale tarief naar Ampana was 20.000,- . Volgens Angal accoord. Er gingen echter steeds meer mensen in die auto, uiteindelijk zaten we er met 9 man in! Plus de bagage en wat er al in de auto lag. Deze man had weer een lucratief dagje....

Bij aankomst in Ampana wilde de chauffeur 25.000 pp. Hij heeft het echter met 20.000 moeten doen, want meer hebben we niet betaald.

Ingecheckt in het Oasis Hotel wat er netjes uitzag met fatsoenlijke bedden en een ruime badkamer.

Echter dit was schone schijn......

Uit de airco kwam meer water als uit de douche...... de karaoke was verschrikkelijk, toilet spoelde niet door en heel erg veel muggen.

Alleen de bedden waren goed......

We vonden dat we wel een biertje hadden verdiend.......pech dat werd nergens verkocht! Alleen bintang zero....... geprobeerd, maar smaakte smerig.

Jammer dan maar over op onze eigen supermarkt. Marion weer op pad voor water en daarna hadden we in ieder geval koffie en soep.

Uiteindelijk hebben we 's-avonds maar ieder een Temazepam genomen om te kunnen slapen, nadat Marion nog 2 mannen weggestuurd had. Die zaten op de stoeltjes voor de kamer uitgebreid te kletsen en de dames wilden graag wat nachtrust hebben..... Ze hebben de opmerkingen in het Engels uiteindelijk begrepen en zijn vertrokken......

De Temazepam hielp in ieder geval en we hebben geslapen.

Besloten om vrijdagochtend om 9.00 uur met de boot naar Bomba te gaan. Deze boot gaat volgens de gegevens elke dag. Op vrijdag gaat er geen ferry naar Wakai namelijk.

Op naar de Togean Islands!